Κυριακή 11 Οκτωβρίου 2009

Μετράω ανάποδα.

Σε λίγες ημέρες θα αναπνεύσω τον αέρα που αναπνέεις.
Θα περπατήσω στους δρόμους που περπατάς.
Παρακαλάω το θεό να σε πετύχω. Έτσι, χωρίς να το επιδιώξω, χωρίς να στηθώ για να σε δω.
Δεν θα το κάνω. Το αφήνω στην τύχη, αν θέλει θα συναντηθούμε.
Δεν είσαι η αφορμή του ταξιδιού. Είσαι όμως η αιτία. Δέχτηκα να το κάνω γιατί θέλω να σε νοιώσω στον αέρα, να μοιραστώ τις εικόνες που βλέπεις, τα vibes που νοιώθεις…
Είμαι τρελός το ξέρω, αλλά έτσι είμαι εγώ. Αν αγαπήσω, αγαπώ για πάντα.
Δεν κάνω τα πάντα. Δεν με παίρνει να τα κάνω, αν με έπαιρνε δεν θα σταμάταγα πουθενά….







Σκορπισμένες προτάσεις πήρα το θάρρος να σου γράψω
δεν προσπαθώ ότι έγινε να το αλλάξω
Δεν προσπαθώ να σώσω οτι ζήσαμε μαζί
δε ζητάω άλλη ευκαιρία ή μια δεύτερη αρχή
Είναι δύσκολο για μένα πρέπει να το συνηθίσω
τα όνειρα που κάναμε μου λένε να τ'αφήσω
Αυτές οι αναμνήσεις το χέρι μου κρατάνε
λόγια που ειπώθηκαν που την καρδιά μου σπάνε
Τελειώνει ο χειμώνας και η άνοιξη κοντεύει
το θάρρος που δεν είχαμε τώρα μου περισσεύει
τώρα που ο καθένας μόνος του τον δρόμο του τραβάει
απορώ ποιός απ'τους δυό μας τώρα πιο πολύ πονάει
Ποιός απ'τους δυό μας έχει φταίξει πιο πολύ
όσο έφταιξα εγω, έχεις φταίξει και συ
λένε έτσι στο τέλος τα φέρνει η ζωή
έτσι προσποιήσου πως δεν υπάρχει πληγή
Μπορεί να μην το θέλω μα μού 'ρχονται αναμνήσεις
μου 'χες πεί θα είμαι εδώ όποια στιγμή με ζητήσεις
Μα τις στιγμές που σε ζητούσα εσύ ήσουν απών
και όταν με ήθελες εσύ εγώ δεν ήμουν παρών
το χες πεί αρρωστημένο το χες πεί καρναβάλι
και μην πείς οτι μόνος μου τα σκέφτηκα πάλι
ότι κάναμε μαζί στο τέλος το σκοτώσαμε
σώθηκαν οι στιγμές δεν επιβιώσαμε
κάτι πήγε στραβά και τους θεούς θυμώσαμε
περίφανα και ψυχρά, μόνοι το τελειώσαμε
Έγινα λέξη που ξέχασαν τα χείλη σου
ενα απ' τα βράδυα που ο ύπνος δε σε πιάνειμου είχες πεί θα είμαι πάντα δίπλα σου
απορώ ποιος απ'τους δυό μας τώρα πιο πολύ πονάει
Καλοκαίρι έχει έρθει και γω μόνος μου θυμάμαι
πόσο ψεύτικα ήταν όλα λόγια δε μετράνε
απορώ αν μια φορά μου λεγες την αλήθεια
ή δικές μου εφευρέσεις τα δικά σου παραμύθια,
απορώ αν μια φορά κατάλαβες τι έχω
ή δε το ψαχνες πολύ γιατί όλα μαύρα τα βλέπω,
θέλω ακόμα να μου λύσεις άλλη μία απορία
πές μου αν σου περισσεύει ακόμα λίγη αδιαφορία
που να θέλεις να μου δώσεις λίγη ακόμα αχαριστία
αλλά καμιά φορά μιλάς και εσύ με την απέλπισία
ξέρω καταδικασμένη απ' την αρχή η ιστορία
ποτέ δεν το μετάνοιωσα κι ας είναι μαλακία
ξέρω ήταν σχέδια που έκανες στο μυαλό σου
και για καλοκαίρι με τον κυνισμό σου
θές να συναντηθούμε ξανά εγώ κι εσύ
ίσως ξαναβρεθούμε πάλι σε κείνο το νησί
ίσως σε κάποιον άλλον τα ίδια με μενα να λές
γιαυτό πέρνω την μοναξιά μαζί και πάμε διακοπές
Κάπου σε είδα πριν μέρες κρύφτηκα να μη με δείς
ηθικά μη μου μιλήσεις λόγια άσχετα να πείς
στο 'χα πεί θα είμαστε ξένοι, μου χες πεί θα μαστε εντάξει
πιο καλά που έγινε έτσι κι ας αργεί για να χαλάσει
ήσουν χαρούμενη και έτσι να είσαι πάντα ελπίζω
όμως να ακούς πότε πότε την μπαλάντα
εκείνη που ακούγαμε τη μέρα τη δικιά σου
έφτασε το φθινόπορο και τα γενέθλια σου
γιαυτό σου γράφω για να πώ χρόνια πολλά σου
σου εύχομαι να γίνουν όλα τα όνειρα σου
κι αν δεν είμαι μέσα, πια καθόλου δεν πειράζει
ΗΜΟΥΝ ΕΚΕΙ ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ Τ' ΑΛΛΑΖΕΙ