Τρίτη 20 Οκτωβρίου 2009

Τύχη ή ατυχία;

Ήμασταν σε απόσταση αναπνοής.
Όταν έφτασα στο προκαθορισμένο ραντεβού μου και ανακάλυψα το πόσο κοντά είναι στα λημέρια σου, έπαθα. Μου κάνουν πλάκα οι θεοί είπα…
Ένα βήμα και θα σε αντίκριζα, ένα βήμα και θα σου έλεγα ένα γεια…
Τα πόδια μου αρνήθηκαν να το κάνουν. Έλεγα πως αν ήθελε η τύχη θα μας έφερνε κοντά. Δεν το θέλησε. Μάλλον γιατί δεν το επιθυμείς εσύ. Γι αυτό και δε διέσχισα τους δυο δρόμους που μας χώριζαν.
Θα πεις κι άμα σε έβλεπα τι θα έβγαινε; Μάλλον θα έμπαινε.
Θα έμπαινε το μαχαίρι στη πληγή…
Μ αγαπάει ο θεός… αυτός με κράτησε μακριά σου. Μόνο αυτός το μπορούσε.
Κανένας άλλος. Τίποτε άλλο….
Δε θέλω να σου χαλάσω τη ζωή. Σ αγαπάω. Όχι με τη φτηνή αγάπη της ιδιοκτησίας.
Σ αγαπάω και θέλω να είσαι καλά, χαρούμενη…

Σου αφιερώνω αυτό το τραγούδι, κάθε του λέξη…..